Leonard Łukaszuk

Leonard Łukaszuk

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	29 września 1930 Gliny
Data i miejsce śmierci	13 października 2017 Warszawa
Profesor doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: prawo międzynarodowe publiczne
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1968
Habilitacja	1974
Profesura	1985
Profesor
Jednostka	– Instytut Stosunków Międzynarodowych UW (1994–2017) – Akademia Marynarki Wojennej (od 1987) – Akademia Spraw Wewnętrznych (1975–1985)
1. wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego
Okres spraw.	1 grudnia 1985 1 grudnia 1993
Poprzednik	utworzenie stanowiska
Następca	Janusz Trzciński

Leonard Bolesław Łukaszuk (ur. 29 września 1930 w Glinach, zm. 13 października 2017 w Warszawie) – polski prawnik i nauczyciel akademicki, profesor nauk prawnych, wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego (1985-1993), pułkownik Służby Bezpieczeństwa PRL. Ojciec Tomasza Łukaszuka.

Życiorys

Młodość

Syn Jana i Janiny. W latach 1939–1956 mieszkał na terenie sowieckiej Ukrainy, gdzie w latach 1951–1955 walczył z partyzantką nacjonalistyczną (w obwodach lwowskim i tarnopolskim). W 1958 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.

Praca w organach bezpieczeństwa PRL

W latach 1953–1990 funkcjonariusz MBP, KdsBP i Służby Bezpieczeństwa MSW PRL.

W latach 1967–1973 był wicedyrektorem gabinetu ministra spraw wewnętrznych (w czasach urzędowania ministrów Moczara, Świtały i Szlachcica).

W latach 1973–1982 dyrektor Biura Prawnego MSW PRL, następnie do 1984 zastępca dyrektora Biura Organizacyjno-Prawnego MSW PRL.

W latach 1975–1985 był wykładowcą Akademii Spraw Wewnętrznych.

Działalność naukowo-dydaktyczna

W 1968 uzyskał stopień naukowy doktora, a w 1974 doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora nauk prawnych otrzymał w 1985. Profesorem zwyczajnym został w 1994.

Pracował w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych. Od 1987 współpracował z Akademią Marynarki Wojennej w Gdyni oraz szczecińskim Ośrodkiem Myśli Morskiej Stowarzyszenia „Civitas Christiana” (d. PAX). W 1994 podjął pracę w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie wykładał m.in. prawo morza i międzynarodową ochronę własności intelektualnej. Współpracował również z PISM i Akademią Dyplomatyczną.

Był autorem licznych programów nauczania, podręczników, zeszytów naukowych i studiów z dziedziny prawa morza. Uczestniczył w krajowych i zagranicznych konferencjach dotyczących tej dziedziny.

Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskało 14 osób, m.in. Uri Huppert (2007).

Działalność sędziowska

W 1985 Sejm PRL wybrał go na członka i wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego, którym pozostał przez pełną kadencję do 1993, która wówczas trwała osiem lat.

Bibliografia

• Prawo morskie (Tom XIII, poświęcony prof. Łukaszukowi w 70-lecie urodzin), Gdańsk 2000, ss. 5–6.
• Marta Szuniewicz, Mare Nostrum. Księga jubileuszowa prof. dr. hab. Leonarda Łukaszuka, Fundacja Promocji Przemysłu Okrętowego i Gospodarki Morskiej, Gdańsk 2015, ISBN 978-83-60584-53-8.
• Prof. dr hab. Leonard Bolesław Łukaszuk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-04-08] .